O αγαπημένος μας Μonsieur Minimal επανέρχεται με τέσσερα τραγούδια σε αγγλικό στίχο και μιλάει για το αδιέξοδο, την πόλη και τις νέες του δημιουργίες.
Κείμενο: Ειρήνη Σουργιαδάκη Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου
Το μικρό αυτό άυλο δισκάκι κυκλοφορεί από τη The Sound of Everything και αποτελεί ουσιαστικά προάγγελο του επικείμενου full album που θα κυκλοφορήσει από τη Universal τον Οκτώβριο. «Δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί ονόμασα το άλμπουμ ‘Digital Love’. Απλά μου βγήκε, αν και ζούμε στην εποχή του ψηφιακού έρωτα, αν θέλεις να πάρεις στα σοβαρά τον τίτλο και να τον αναγάγεις στη σημερινή πραγματικότητα». Το γεγονός ότι ο κόσμος αντί να βγει έξω και να φλερτάρει, κάθεται πίσω από μια οθόνη και κάνει chat, για τον Monsieur Minimal είναι αρκετά βαρετό και μάλλον λάθος. «Δεν μπορείς να ξαπλώσεις ψηφιακά», χαμογελάει.
Θεωρεί πως η αφετηρία για να κάνουμε τέχνη, η φύτρα, υπάρχει στην καθημερινή ζωή και στην πραγματικότητά μας, εκτός, όπως λέει, και αν είσαι «ο σούπερ εγκέφαλος που τα δημιουργεί όλα μόνος του». Ετοιμάζει ένα ακόμα βιντεοκλίπ και το δίσκο του, αλλά νιώθει αρκετά αποδιοργανωμένος με την όλη κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα και στη χώρα.
«Δεν νομίζω πως το ‘Digital Love’ έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα που ζούμε, αντίθετα έχει σχέση με την ξενοιασιά», σχολιάζει. Θεωρεί πως τα τέσσερα αυτά τραγούδια έχουν την ίδια ποπ αισθητική που είχε και το “Lollipop” -το ντεμπούτο αγγλόφωνο άλμπουμ του που κυκλοφόρησε το 2008-, αλλά πιο εξελιγμένη. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο κυκλοφορίες ο κατά κόσμον Χρήστος Τσιτουρίδης πειραματίστηκε και με τον ελληνικό στίχο.
Τώρα μπορούμε να ακούμε τα “Bitter”, “Digital Love”, “Childish” και “Last Song” έναντι ενός ελάχιστου αντιτίμου στο iTunes. Τα τραγούδια του Μonsieur Minimal είναι μια περίεργη indie pop σύνθεση, μια χαρμολύπη. Οχι πολύ χαρούμενα, όχι πολύ βαριά, μουσική και στίχοι σε μια ενδιαφέρουσα αντίθεση. «Θα ήθελα να ήξερα και άλλες γλώσσες και να γράφω τραγούδια σε αυτές. Αν και, να σου πω την αλήθεια, με ενοχλεί που καμιά φορά γινόμαστε κομπλεξικοί με τον ελληνικό στίχο, λες και είναι κακό να χρησιμοποιείς τη γλώσσα σου για να εκφραστείς».
Νομίζω πως, όταν γράφει κανείς μουσική, έχει τα ίδια συμπτώματα με οποιονδήποτε ακολουθεί μια μοναχική διαδικασία δημιουργίας. Ενα από αυτά είναι το να μπορεί να δραπετεύει σε έναν άλλο δικό του κόσμο. Ο Χρήστος λέει πως έχει πολύ καιρό να το νιώσει αυτό, για την ακρίβεια έχει να το νιώσει από την εποχή που ζούσε στη Θεσσαλονίκη. «Δεν είναι πως φοβάμαι κάτι στην Αθήνα, απλά εδώ είναι πιο άγρια τα πράγματα. Στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, άνοιγα το παράθυρό μου στην Ανω Πόλη και έβλεπα το Θερμαϊκό. Αν με ρωτήσεις γιατί δεν έμεινα εκεί αφού τη νοσταλγώ τόσο, θα σου απαντήσω, επειδή είναι γεμάτη ταβάνια».
Επειδή δεν έχει μεγαλώσει στην Αθήνα, αισθάνεται πως δεν μπορεί ακόμα να βρει τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσει να νιώσει την ξενοιασιά μέσα σε αυτήν. «Ισως δεν ξέρω όλα αυτά που πρέπει να ξέρω εδώ ή πώς να ξεφύγω. Μπορώ να κάνω μια βόλτα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, να πάω για ένα πικνίκ στο Τατόι ή να βρω διέξοδο στη θάλασσα, αυτά μπορούν να μου δώσουν την ψευδαίσθηση ότι χαλαρώνω», αναφέρει, αλλά κάνει και μια δεύτερη σκέψη: «Βέβαια, ζεις στην Αθήνα. Πώς θα τα κάνεις αυτά; Με έναν τεράστιο καταπέλτη που θα σε πετάει από τη μια άκρη στην άλλη; Δεν ξέρω». Γελάμε.
Εχει εμφανιστεί παλιότερα στο Λονδίνο και στο Βερολίνο και τώρα σχεδιάζει να πάει στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες για συναυλίες. Θα ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του έξω και θεωρεί την επικοινωνία με το κοινό ένα πολύ βασικό κομμάτι αυτής της δουλειάς. «Το σημαντικό είναι να ακούει ο κόσμος τη μουσική σου, δεν είναι το CD ως αντικείμενο το μείζον κομμάτι, υπάρχουν και άλλοι τρόποι». Βλέπει πως είναι μια περίοδος αλλαγών και πως δεν υπάρχει χώρος για εκείνους που είδαν κάποτε τη μουσική στην Ελλάδα ως έναν τρόπο να πλουτίσουν και τίποτε άλλο.
Σχολιάζουμε την κοινή μας αίσθηση πως η Αθήνα είναι αυτό τον καιρό ένα καζάνι που βράζει. «Ισως παραβράσει όμως και τελικά κόψει», προειδοποιεί ο Χρήστος και δεν έχει άδικο. Αλλά πώς να σκεφτεί κανείς τα πράγματα μακροπρόθεσμα μέσα σε όλη αυτή την αβεβαιότητα; «Το μέλλον βρίσκεται στις συνεργασίες, αυτό είναι σίγουρο και ισχύει σε κάθε επίπεδο. Τόσο καιρό δεν συνηθίζαμε να συνεργαζόμαστε, τώρα πρέπει να το μάθουμε για να φύγει το πέπλο της καταστροφής από πάνω μας».
ΠΗΓΗ:http://www.metropolispress.gr
ΠΗΓΗ:http://www.metropolispress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου